“ઝેરનાં પારખાં ન હોય તેમ પ્રેમનાં પણ પારખાં ન લેવાય”

ઝેરનાં પારખાં ન હોય તેમ પ્રેમનાં પણ પારખાં ન લેવાય, તે તો વિશ્વાસ પર ટકે (પાનખરમાં વસંત) “હુંવિચારતી હતી કે તારામાં અક્કલ ક્યારે આવશે?” રામ્યાએ શરૂ કર્યું. “કેમ? કોલેજમાં દર વર્ષે મારો પહેલો નંબર એમ ને એમ જ આવે છે?” “પણ કોઈ યુવતીને પ્રેમ કરવામાં તારો નંબર છેલ્લો આવે છે તેની તને ખબર છે?” “ના, પણ મને એ તો કહે કે મારે કોને પ્રેમ કરવાનો છે.” અતીતે સહેજ હોઠ મલકાવીને પૂછયું. “તને એટલી તો ખબર છે ને કે તારે મને પ્રેમ કરવાનો છે?” “મારે છૂટકો છે? તારી સાથે બે વર્ષથી રખડું છું અને તું મને છોડતી નથી એટલે મારે તો તારી સાથે જ લગ્ન કરવાં પડશે.” અતીત ગંભીર પ્રકૃતિનો હતો અને અભ્યાસ ઉપરાંત તેને બીજા કશામાં રસ ન હતો. હા, તે રામ્યાને પ્રેમ કરતો હતો. બહુ જ પ્રેમ કરતો હતો અને તેને સતાવવાની મઝા આવતી હતી. તેને બીજો કોઈ મિત્ર પણ ન હતો. ત્યારે રામ્યા એક બિન્દાસ યુવતી હતી. તેને અનેક યુવકો સાથે મિત્રતા હતી. કોઈક વખત મિત્રો સાથે પિક્ચર જોવા પણ જતી. તે જ્યારે આ બધી વાતો અતીતને કરતી તો તેને થતું કે અતીત ગુસ્સે થશે, પણ અતીત કોઈ કોમેન્ટ કરતો નહીં. બહુ બહુ તો કોઈક વખત પૂછતો કે તને મઝા આવી? અને તે સાથે રામ્યા ગુસ્સે થઈ જતી. તે વિચારતી કે કેવો યુવક છે આ અતીત. તેની ગર્લફેન્ડ બીજા સાથે આવી રીતે ફરે છે અને તેને કંઈ થતું નથી. અને એટલે જ તેને શંકા જતી કે અતીત ખરેખર તેને પ્રેમ કરે છે કે ફક્ત તેની સાથે ફરવા ખાતર ફરે છે. થોડા દિવસ પછી તેણે એક પેપરમાં વાંચ્યું કે બે પ્રેમીઓએ ઝેર ખાઈને આત્મહત્યા કરી અને તે સાથે તેને એક વિચાર આવ્યો. શું અતીતને હું કહું કે ચાલ આપણે બે આત્મહત્યા કરીએ તો તે કરે? પણ જે યુગલે આત્મહત્યા કરી હતી તેઓના ઘરમાંથી તેઓને લગ્નની ના પાડવામાં આવી હતી અને બન્નેની જ્ઞાતિ અલગ હતી, જ્યારે અહીં તો હજુ તેણે અતીતને પૂછયું પણ ન હતું કે તે એને પ્રેમ કરે છે કે નહીં, ત્યાં લગ્ન માટે ના પાડવાની વાત તો માઈલો દૂર હતી. તો પછી હવે શું કરવું? રામ્યાને સમજ પડતી ન હતી કે અતીતને કેવી રીતે પૂછવું. તે વિચારતી રહી. તેના મગજમાંથી પેલા યુગલે કરેલી આત્મહત્યાનો વિચાર ખસતો ન હતો. તેણે પણ હજુ મરી જવું ન હતું. તેને તો જિંદગી જીવવી હતી, માણવી હતી અને તે પણ અતીત સાથે. “અતીત, તું મને પ્રેમ કરે છે?” “રામ્યા, રામી, આ પ્રશ્ન તેં મને સેંકડો વાર પૂછયો છે અને મેં તેનો ઉત્તર પણ આપ્યો છે તો પછી તું મને કેમ વારંવાર આ પ્રશ્ન પૂછયા કરે છે? તને મારામાં વિશ્વાસ નથી? જો અત્યારે હું ના પાડું તો તું શું કરે?” “હું શું કરું?” રામ્યા વિચારમાં પડી ગઈ. “મને ખબર છે કે તું આત્મહત્યા તો ન કરે.” “અને કદાચ કરું તો?” “તારામાં એટલી હિંમત જ નથી.” “અને ધારો કે કરું તો, તું શું કરે? બીજી યુવતી સાથે મિત્રતા કરે?” રામ્યાએ હોઠને વળાંક આપીને મલકતાં પૂછયું. “કદાચ કરું પણ ખરો” “ગપ્પાં મારે છે…” રામ્યાએ કહ્યું. “રામ્યા, આજે તારો વિચાર શું છે?” “મારે હવે જીવવું નથી અને મરી જવું છે અને તે પણ તારી સાથે.” “એટલે?” “એટલે મેં જે કહ્યું તે.” અતીતે જોયું કે આજે રામ્યા મસ્તીના મૂડમાં છે અને તેણે ફક્ત તેને હેરાન જ કરવો છે. “ભલે” “શું ભલે?” “તારી સાથે આત્મહત્યા કરવા તૈયાર છું, પણ તારે કેવી રીતે કરવી છે. રેલવેના પાટા પર કૂદીને કે કોઈ પર્વત પરથી ભૂસકો મારીને, જેવી રીતે પેલા પિક્ચર ‘એક દુજે કે લીયે’ તેઓ ભૂસકો મારે છે.” “તે હું નક્કી કરીશ” રામ્યાએ હસતાં હસતાં કહ્યું. અતીતને તો એમ જ હતું કે રામ્યાની આ વાત આજની મશ્કરી હતી. તે લાઇબ્રેરીમાં ગયો અને વાંચવામાં મન પરોવ્યું. બે દિવસ પછી રામ્યાએ કહ્યું, “અતીત, આજે આપણે આત્મહત્યા કરીએ” “પણ આજે કેમ? એક કલાક પછી મારો ટેસ્ટ છે અને તે અગત્યનો છે.” “ના, આજે જ. મેં મુહૂર્ત જોવડાવ્યું છે અને અત્યારે આપણે આત્મહત્યા કરીશું તો આગલા બધા ભવો સુધી આપણે સાથે રહીશું.” “પણ મને આ ભવ તારી સાથે કેવો જાય છે તે તો જોવા દે.” “નથિંગ ડુઇંગ, આજે અને અત્યારે” રામ્યાએ પર્સમાંથી બે બોટલ કાઢી. બન્નેમાં કોઈ પ્રવાહી હતું. “આ એક બોટલ તારા માટે અને બીજી મારા માટે. પહેલાં તારે લેવાનું અને પછી તરત હું લઈશ.” અતીત રામ્યા સામે જોઈ રહ્યો.શું રામ્યા કોઈ રમત રમતી હતી કે પછી ગાંડી થઈ ગઈ હતી. તેણે રામ્યાના હાથમાંથી એક બોટલ લીધી અને તે સમયે રામ્યાના ચહેરાનું અવલોકન કર્યું.. અને તે બોટલનું પ્રવાહી પી ગયો. તરત રામ્યાએ પણ પીધું અને હસવા લાગી પણ તેનું હસવું લાંબું ટક્યું નહીં. અતીત ધબ લઈને નીચે પડી ગયો હતો અને તેના મોઢામાંથી ફીણ નીકળતું હતું. હવે રામ્યા ગભરાઈ અને તેણે ચીસ પાડી. બધાં ભેગાં થઈ ગયાં. તેને હોસ્પિટલ લઈ જવામાં આવ્યો. “શું થયું છે?” ડોક્ટરે પૂછયું. “ઝેર પી લીધું છે.” રામ્યાએ કહ્યું અને મેં જ આપ્યું હતું. “તમે? કેમ?” “તે પછી કહીશ, પહેલાં મારા અતીતની સારવાર કરો.” અને તે સાથે અતીત ઊભો થયો. “ડોક્ટર, માફ કરજો, તમને હેરાન કર્યા, મને કંઈ થયું નથી” અને બધાં પાછાં કોલેજમાં આવ્યાં. “અતીત, આવી મશ્કરી?” રામ્યાએ ગુસ્સાથી કહ્યું. “તેં શરૂઆત કરી હતી, મને હતું તેં સાચે જ ઝેર આપ્યું હતું અને મારે મરવું ન હતું એટલે તારી નજર સહેજ ફરી કે મેં તે પ્રવાહી ઢોળી દીધું હતું અને તેં જ્યારે મારી તરફ જોયું ત્યારે હું પ્રવાહી પી રહ્યો છું તેવું વર્તન કર્યું, પછી જ્યારે તેં પ્રવાહી પીધું અને હસવા લાગી ત્યારે મને થયું કે આ એક મશ્કરી હતી અને મેં તને ગભરાવવા માટે આમ કર્યું.” “અતીત, સોરી, મને માફ કર, ફરીથી આવું નહીં કરું” “રામી, એમ ઝેરનાં પારખાં ન હોય તેમ પ્રેમનાં પણ પારખાં ન લેવાય. તે તો વિશ્વાસ પર ટકે છે. એક કવિએ કહ્યું છે અને તેની વાત સાચી છે, તમારા પ્રેમને છૂટો મૂકી દો. જો એ તમારો હશે તો પાછો આવશે, નહીં તો તે તમારો હતો જ નહીં. રામ્યા અતીતને બાઝી પડી. તે રડતી હતી. અતીત તેની પીઠ પર હાથ ફેરવતો રહ્યો.

 

એની ફરજ અદા કર …. એનું કરજ અદા કર ….

એક દવાની કંપની ના કેલેન્ડર પર મા વિશે અદભુત રચના લખી હતી… તે તમને જરૂર થી પસંદ આવશે.લેખક નું નામ નહતું લખ્યું, પણ જેણે પણ લખ્યું છે, ખૂબ જ સુંદર છે.માટે, મહેરબાની કરી ને એક વાર વાંચજો…. અને જીવન માં ઉતારજો. મા 1. જ્યારે નાનો હતો ત્યારે મા ની પથારી ભીની કરતો હતો, હવે મોટો થયો તો માની આંખો ભીની કરું છું. 2. મા પહેલાં જ્યારે આંસુ આવતાં હતા… ત્યારે તું યાદ આવતી હતી,આજે તુ યાદ આવે છે, તો આંખોમાં આંસુ છલકાય છે. 3. જે દીકરાઓના જન્મ પ્રસંગે માતા-પિતા એ ખુશી થી મીઠાઇ વહેંચેલી,એજ દીકરા જુવાન થઇ ને આજે માતા-પિતા ની વહેંચણી કરે … 4. દીકરી ઘરે થી વિદાય થાય અને હવે દીકરો મોં ફેરવે., માતા-પિતા ની કરૂણ આંખોમાં વિખરાયેલા સપનાં ની માળા તૂટે 5. ચાર વર્ષનો તારો લાડલો રાખે તારા પ્રેમની આશા, સાઠ વરસ નાં તારા માતા-પિતા કેમ ન રાખે પ્રેમ ની તૃષા ? 6. જે મુન્ના ને માતા-પિતા બોલતાં શિખવાડે … એજ મુન્નો મોટો થઇ માતા-પિતાને ચૂપ કરાવે. 7. પત્ની પસંદગી ની મળી શકે છે.. મા પુણ્ય થી જ મળે છે,પસંદગી થી મળનારી માટે, પુણ્ય ની મળનારી ને ના ઠુકરાવતો ….. 8. પોતાના પાંચ દીકરા જેને નહી લાગ્યા ભારી … એજ માતા, દીકરાઓની પાંચ થાળીઓ મા કેમ પોતાને માટે શોધે દાણા. 9. માતા-પિતાની આંખો મા આવેલાં આંસુ સાક્ષી છે,એક દિવસ તારે પણ આ બધું સહેવાનું છે.ઘરની દેવી ને છોડી, મુરખ પથ્થર પર ચુંદડી ઓઢાડવા શાને જવું છે. 10. જીવનની સંધ્યા માં તૂ આજ એની સાથે રહી લે.. જવા નીકળેલી છાંય ની તૂ આજે આશિષ લઇ લે એના અંધકારભર્યા રાહ માં સૂરજ થઇ ને રોશની કર. ચાર દિવસ વધુ જીવવાની ઇચ્છા એનામાં નિર્માણ ક… તે માતાનું દૂધ પીધું છે…. એની ફરજ અદા કર …. એનું કરજ અદા કર …. -via facebook

 

પ્રેમ ક્થા-4

 1 હતો છોકરો અને છોકરી, તેની હતી 1 પ્રેમ કહાની ,
  છોકરી એ છોકરા ને પ્રપોસ કરિયુ અને છોકરાએ તેનો
  સ્વીકાર કરિયો ,
  છોકરી હંમેશા બોલતી કે મારું હ્રદય (દિલ) મારું નથી, તે
  હંમેશા તારી પાસે જ છે,
  અને હું હ્રદય (દિલ) વિના જીવી સકીશ નહિ.
  થોડાક મહિના બાદ છોકરી કહયું કે, હું તારી સાથે લગ્ન નહિ કરી સકું,કારણ કે, મારા માતા-પિતા ની મરજી નથી. પણ આપણે હંમેશા સારા મિત્ર બનીને
  રહીશું.
  છોકરી ના લગ્ન પછી ના 2 દિવસ પછી, છોકરી તેની લગ્ન
  ની ભેટ જોઈ રહી હતી, તેની એ 1 ભેટ જોઈ અને રડવા લાગી.
  તે ભેટ લોહી થી ભરેલી 1 બરણી માં હ્રદય (દિલ) પેક કરેલું હતું.
  અને તે બરણી સાથે 1 ચીઠી પણ હતી તેમાં લખિયું હતું કે,
  "અરે ! ગાંડી ભૂલી ગયી તારું હ્રદય (દિલ) તો મારી પાસે
  છે તો તારા પતિ ને તું શું આપી રહી છો...

 

સ્વર્ગ અને નર્ક….

એક દાદા અને એમનો વફાદાર કૂતરો એક સાંજે ફરવા નીકળ્યા હતા. અચાનક જ ટ્રક કે કોઈ એવા જ વાહન સાથે અકસ્માત થયો અને બંને મૃત્યુ પામ્યા. આ બધું ઝાંખુંઝાંખું યાદ હોવા છતાં દાદાને લાગ્યું કે પોતે અને કૂતરો હજુ ચાલ્યા જ જાય છે. ચાલતા ચાલતા બંને એક વિશાળ દરવાજા પાસે પહોંચ્યા. એ દરવાજો પૂરેપૂરો સોનાથી મઢેલો હતો. એના પર ઠેકઠેકાણે હીરાઝવેરાત લગાવેલાં હતાં. દરવાજો બંધ હતો, પરંતુ બાજુની એક નાનકડી બારી ખુલ્લી હતી. એમાં એક માણસ બેઠોબેઠો પોતાનું કામ કરી રહ્યો હતો.

દાદાએ એ માણસને પૂછ્યું : ‘ભાઈ, અમે ક્યાં આવી ચડ્યા છીએ એ કહેશો ? તમે આ જગ્યાને શું કહો છો ?’
પેલા માણસે બારીમાંથી ડોકું કાઢીને કહ્યું : ‘આ સ્વર્ગ છે. તમે બંને અત્યારે સ્વર્ગના દરવાજા પાસે જ ઊભા છો !’
‘એમ ? અદ્દભુત ! મને આ દરવાજો જોઈને ખૂબ આનંદ થાય છે !’ દાદાએ આશ્ચર્યથી એ વિશાળ દરવાજા સામે જોયું. પછી પેલા માણસ સામે ફરીને કહ્યું : ‘ભાઈ, અમને તરસ લાગી છે. તમારી પાસેથી પાણી મળી શકશે ખરું ?’
‘અરે મારા સાહેબ ! કેમ નહીં ! ચોક્કસ મળશે !’ પેલા માણસે કહ્યું : ‘તમે અંદર આવો. હું હમણાં જ તમારા માટે બરફના પાણીની વ્યવસ્થા કરું છું.’ એ સાથે જ પેલો સોનાનો દરવાજો ધીમે ધીમે ખૂલવા માંડ્યો.

‘પરંતુ હું આ મારા કૂતરાને અંદર લાવી શકીશ ને ? મારા પાછલાં થોડાં વરસોનો એ સાથીદાર છે !’ દાદાએ કૂતરા સામે આંગળી ચીંધતા પૂછી લીધું.
‘નહીં સાહેબ ! એ શક્ય નહીં બને ! અમે પ્રાણીઓને અંદર નથી આવવા દેતા ! કૂતરાને તમારે બહાર જ છોડી દેવો પડશે.’ પેલા માણસે જવાબ આપ્યો.

દાદાએ ઘડીક વિચાર કર્યો. પછી દૂર સુધી જતા રસ્તા ઉપર પોતાના કૂતરાની સાથે ચાલવાનું શરૂ કરી દીધું. ઘણુંબધું ચાલ્યા પછી એક કાચો, ધૂળિયો રસ્તો આવ્યો. એના પર બંને આગળ વધતા રહ્યા. થોડી વાર પછી એક લીલુંછમ્મ ખેતર આવ્યું. એને તૂટીફૂટી વાડ હતી. એવો જ તૂટેલો ઝાંપો હતો. ઝાંપો ખસેડીને દાદાએ અંદર ડોકિયું કર્યું. લાંબી સફેદ દાઢીવાળો એક માણસ ઝાડના છાંયડે પડ્યો પડ્યો એક મોટી ચોપડી વાંચી રહ્યો હતો.
‘ખલેલ બદલ માફ કરજો, પરંતુ તમારી પાસેથી પીવાનું પાણી મળી શકશે ?’ દાદાએ પેલા લાંબી સફેદ દાઢીવાળાને પૂછ્યું.
‘અરે ! ચોક્કસ મળી શકશે. એમાં વળી ખલેલ શાની ? આવો, આવો ! અંદર આવી જાઓ. જો સામે છાંયડામાં હાથેથી ચલાવવાનો એક પંપ છે. તમારી જાતે સીંચીને પાણી પી લો અને આરામ કરવો હોય તો ઘડીક આરામ પણ કરી લો.’ એ માણસે જવાબ આપ્યો. પછી હસતાં હસતાં બોલ્યો, ‘અને જો અહીં જ રહેવું હોય તો પણ મને કશો જ વાંધો નથી.’
‘પરંતુ આ મારો મિત્ર અંદર આવી શકશે ખરો ?’ પોતાના કૂતરા સામે આંગળી ચીંધતા દાદાએ પૂછ્યું.
‘કેમ નહીં ? એ પણ તમારી જોડે અંદર આવી જ શકશે. અમારે અહીંયા કોઈ પણ જાતના ભેદભાવ નથી. તમે બંને જણ અંદર આવતા રહો અને જુઓ, એને પાણી પીવા માટે એ પંપની બાજુમાં નાનકડું એક વાસણ પડ્યું હશે. એ ભરીને તમે એને પણ પાણી પીવડાવી શકશો.’ દાઢીવાળાએ જવાબ આપ્યો. વાત કરતી વખતે એ ખૂબ જ પ્રેમથી બોલતો હતો અને સતત મંદમંદ હાસ્ય વેરતો હતો. દાદા એના કૂતરા સાથે વાડીમાં પ્રવેશ્યા. પંપ પરથી પાણી સીંચીને પોતે ધરાઈને પીધું તેમ જ કૂતરાને પણ પીવડાવ્યું. બંને જણ ધરાઈ ગયા. પછી ઝાડના છાંયડામાં મોટી ચોપડી લઈને વાંચતા પેલા માણસની બાજુમાં જઈને ઊભા રહ્યા.

‘તમારો ખૂબ આભાર ભાઈ ! પરંતુ હું પૂછી શકું કે તમે આ જગ્યાને શું કહો છો ?’ દાદાએ પૂછ્યું.
‘આ સ્વર્ગ છે !’ પેલા માણસે જવાબ આપ્યો.
‘પરંતુ થોડી વાર પહેલાં આની પહેલાંના રસ્તા પર એક જગ્યાએ અમને એક માણસ મળેલો. એ પણ એની જગ્યાને સ્વર્ગ તરીકે ઓળખાવતો હતો ! આ બધું ગૂંચવાડાભર્યું નથી લાગતું ?’ દાદાએ કહ્યું.
‘કઈ જગ્યા ? પેલા હીરા જડેલા સોનાના દરવાજાવાળી ?’ દાઢીવાળા માણસે પૂછ્યું, પછી કહ્યું : ‘ના ભાઈ ના ! એ સ્વર્ગ નથી, એ તો નર્ક છે !’
‘તો પછી તમે એ લોકોને જૂઠું બોલવાની ના કેમ નથી પાડતા ?’ દાદાને નવાઈ લાગી.

‘ના, ના ! ઊલટાનું અમે એના ખોટા બોલવાથી ખુશ છીએ ! એ લોકો અમારા માટે ફાયદારૂપ અને મદદરૂપ બની રહે છે. એમના કારણે એવા માણસો ત્યાં જ રોકાઈ જાય છે જે પોતાના મિત્રો તેમ જ સગાંવહાલાંઓને છોડીને પણ એકલા સ્વર્ગમાં જવા માગતા હોય ! પોતાના મિત્રો કે સગાના ભોગે પોતે એકલા જ સગવડતા ભોગવવા માગતા હોય એવા લોકોનું અમારે અહીંયા કાંઈ કામ નથી હોતું !’

હજુ એ સફેદ દાઢીવાળા માણસના ચહેરા પર મંદમંદ હાસ્ય ફરકી રહ્યું હતું, પરંતુ હવે એ પુરુષ દૈવી લાગવા માંડ્યો હતો. દાદા અને એમનો કૂતરો એની બાજુમાં જ બેસી પડ્યા !

– ડૉ. આઈ. કે. વીજળીવાળા

 

પ્રેમકથા-૩

Ek ladki rozana burke main collage jati thi….
Ek ladka us ladki ko behad pyar karta tha..
Ladka rozana us ladki ko raste main jate hua cheda karta tha….
ladka ladki se kehta……E parda nashi …parda hata aur apne husn ka jalwa
… dikha..
Ladki uski baat ko sunti aur chupchap chali jati…
Ek din ladke ne raste me ladki ka haath pakadkar kaha…
Jaan ,janemaan, janejigar, jane tamanna..
agar tumne kal meri mohabbat ko kabul nahi kiya to main apni jaan de dunga.
Ladki muskurakar chali gayi..
Ladki 3 – 4 din tak collage nahi gayi
Bad main ladki ko pata chala ki ladke ne such me khudkhushi kar li hai..
Ladki roti huyi ladke ki KABR par gayi or apna nakab khol kar boli..
A mere gumnam aashiq dekh teri mehbooba aayi hai ji bhar ke uska didar kar le..
Tabhi KABR main se aawaz aati hai..
A khuda ye teri kaisi khudai hai,Aaj hum parde me hain aur wo benakab aayi hai.

via facebook –  કડી સોનાની દડી

 

પ્રેમકથા-2

1 ladka 1 ladki ko bhut chahta tha,ladke ne ladki ko prpose kiya ladki-tere mahine ki poket-mony mera roj ka kharcha h,i cant luv u phir b vo usko chahta rha AFTER 10 YEARs,Vo dono 1 mall m mile,ladki ne kha mera husband 1 bhut bdi compani m job krta h. uski selary 100000pr month h.vo bhut hosyar h. ladke ki aakh m aasu aa gye,thodi der m ladki ka… husband aaya or uski nazr uss ladke pr pdi or kha sir aap yha,baad m apni wife se kaha ye meri company k malik h or 1 saal ka 2000 crore ka turnover h, or kha k sir 1 ladki ko chahte h isliye aaj tak sir ne shadi nhi ki… Its Love…! Jindgi bs ek pal ki mohtaaz nahi hoti bas waqt use mohtaj bna deta hai..!!

via facebook –કડી સોનાની દડી

 

 

પ્રેમકથા-1

  એક આંધળી છોકરી પોતાની જાત ને ખુબ નફરત કરતી હતી , કારણકે તે આંધળી હતી.
  તે બધા ની નફરત કરતી સિવાય તેના એક મિત્ર ને.
  એક દિવસ, તેણે કહ્યું કે, જો તે ખાલી દુનિયા જોઇ શકત તો તે તેના મિત્ર જોડે લગ્ન કરી લેત.એક દિવસ, કોઇ સારા માણસે, પોતાની આંખો તે આંધળી છોકરી ને દાન માં આપી.
  અને, ત્યાર બાદ તેણી એ દુનિયા ની સાથે સાથે પોતાનો મિત્ર પણ જોયો.
  તેના મિત્ર એ તેને કહ્યું કે, હવે તો તને દેખાય છે માટે, હવે તું મારી સાથે લગ્ન કરીશ?
  તે છોકરી અચંબા માં પડી ગઇ જ્યારે તેને જોયું કે તેનો મિત્ર આંધળો છે.
  તેણી એ કહ્યું ," મને માફ કરજે, પણ હું તારી સાથે લગ્ન નહી કરી શકું, કારણ કે તું આંધળો છે."તેનો મિત્ર આંસુ સાથે ચાલવા માંડયો, અને જતા જતા કહ્યું કે,
  " મહેરબાની કરી ને મારી આંખો નું તું ઘ્યાન રાખજે. "
  ઉપરની સ્ટોરી ખુબ જ દયનીય છે. જે મિત્ર એ પોતાની આંખો આપી ને,
  તે છોકરી ને દુનિયા બતાવી. તેને ખબર પણ નહી હોય કે, તે લગ્ન કરવાની
  ના પાડશે. ધન્ય છે, તેના સાચા પ્રેમ ને. નસીબવાળા ને આવો કોઇ મળે.
  અને અભાગ્યા, તેને ના પાડી દે.
  LOVE ME LITTLE BUT, LOVE ME TRUE.

via facebook –કડી સોનાની દડી

 

સત્ય ઘટનાના આધારે

પપ્પા ના પાડશે તો હું શું કરીશ! ભલેને ગમે તે થાય, પણ હું પ્રેયસનો સાથ ક્યારેય નહીં છોડું.

પ્રત્યુષાને રોજ રાત્રે અંગત ડાયરી લખવાની ટેવ હતી. અઢાર વર્ષની કોલેજકન્યાની દિનચર્યામાં એવી તે કેવી રાષ્ટ્રીય કે આંતરરાષ્ટ્રીય મહત્વ ધરાવતી ઘટનાઓ બનતી હોય! એટલે પ્રત્યુષાની રોજનીશીનાં પાનાઓમાં આવું-આવું વાચવા મળી શકે- ‘આજે પિનલ નવો ડ્રેસ પહેરીને કોલેજમાં આવી હતી. એને એના પપ્પાના પૈસાનું બહુ અભિમાન છે. ડ્રેસ સુંદર હતો.

કલાસની બધી છોકરીઓએ એનાં વખાણ કર્યા, પણ મેં તો એની સામે જોયું જ નહીં. પૈસાદાર હોય તો એના ઘરની! મારે કેટલા ટકા? શું જગત આવા અભિમાની લોકોથી ભરેલું હશે?’ ક્યારેક કેન્ટીનમાં ચાસાથે સમોસા ખાધા એની વાત હોય, પણ આજે પહેલીવાર કંઇક અનોખી ઘટના બની ગઇ. અઢારમા વરસના ઉંબર પર ઊભેલી આ રૂપયૌવનાને આજે એક કોલેજિયન યુવાને પ્રથમ વાર એ વાતનો અણસાર આપ્યો કે પ્રત્યુષા બીજી છોકરીઓ કરતાં અધિક સુંદર છે.

‘એક્સકયુઝ મી, પ્રત્યુષા!’ એની બાજુના કલાસમાં ભણતા એક યુવાને એને સાવ અચાનક આ રીતે રોકીને વાત કરવાની અનુમતિ માગી. કોલેજ ચાલુ થવાને હજુ થોડીક વાર હતી. છોકરા-છોકરીઓની અવર-જવર ચાલુ હતી. જગ્યા પણ એકાંતવાળી કે ખાનગી ન હતી. તેમ છતાં પ્રત્યુષાની છાતી ‘ધક-ધક’ થવા લાગી. આજની રાતની ડાયરીમાં લખવા માટેનો પ્રથમ ફકરો ભજવાઇ ગયો: ‘હાય રામ! હું તો કેવી ગભરાઇ ગઇ! આજ સુધી મેં તો કોઇ અજાણ્યા છોકરા સાથે વાત જ નથી કરી. ખરો માણસ કે’વાય! ન કંઇ જાણ, પીછાણ અને સીધું જ ‘એક્સકયુઝ મી’ કરીને વાત શરૂ! એને મારા નામની ખબર કેવી રીતે...? એ બધું તો ઠીક છે, પણ છોકરો લાગ્યો હેન્ડસમ અને હોશિયાર પણ. જોને, કેવું બોલી ગયો?’

બરાબર આ મુજબ જ બની ગયું હતું. પેલા હેન્ડસમ યુવાને પાછળથી વાક્ય ફેંકર્યું એ સાંભળીને પ્રત્યુષાના ચરણ થંભી ગયા. રવાલ ચાલમાં ચાલી રહેલી અરબી ઘોડી ઊભી રહી ગઇ. આંખોમાં આછેરા ગુસ્સાની લાલ રેખા ખેંચાઇ ગઇ. એણે પૂછી લીધું, ‘યસ, તમે કોણ?’

‘હું પ્રેયસ.’ છોકરો હસ્યો. અઢાર વર્ષનો છોકરો પહેલીવાર કોઇ છોકરી સાથે વાત કરતી વેળા હસે તેવું રોમાંચ, ભય અને મૂંઝવણ મિશ્રિત સ્મિત કરી રહ્યો. ‘બોલો, શું કામ છે?’ પ્રત્યુષા એ વાતથી સભાન હતી કે એ ક્ષણે ત્યાંથી પસાર થતી અસંખ્ય આંખો એને જ વીંધી રહી હશે.

‘કામ તો કંઇ નથી, બસ, એક વાત કહેવી છે.’

‘કહો!’

‘હું જમનાદાસ પરીખનો દીકરો છું. તમારી આંખો પહોળી થઇ ગઇ ને! પપ્પાનું નામ સાંભળીને બધાંની આંખો આ જ રીતે પહોળી થઇ જાય છે. આ શહેરના સૌથી ધનાઢ્ય બિઝનેસમેનનો હું એકમાત્ર વારસદાર છું. મારો બંગલો સગવડોથી છલકાય છે, અમારી ઓફિસ આવકથી ફાટફાટ થાય છે અને તિજોરીઓ કાળાં નાણાંથી ઊભરાય છે. આજની ઘડી સુધી હું એવું માનતો રહ્યો હતો કે શહેરમાં સૌથી શ્રીમંત માણસ હું છું.’

‘એમાં ખોટું શું છે? તમે ખરેખર સૌથી શ્રીમંત છો જ.’

‘હા, જ્યાં સુધી તમને જોયાં ન હતાં ત્યાં સુધી હું શ્રીમંત હતો, પણ આજે પહેલીવાર તમને જોયાં અને મને લાગ્યું કે મારા જેવું દરિદ્ર તો બીજું કોઇ નહીં હોય.’

‘મતલબ?’

‘પ્રત્યુષા, તમે શું છો એની તમને જ ખબર નથી. તમારા વગર મારો બંગલો ઝૂંપડી જેવો લાગે છે, તમારા વિનાનો મારો દિવસ અમાસની રાત બની જાય છે, તમે ન હો તો સોના-ચાંદી ને રત્નોથી છલકાતી અમારી તિજોરીઓનાં ખાનાં કાચના ટુકડાઓ ભરેલી પેટીઓ જેવાં લાગવા માંડે છે. આપણાં શાસ્ત્રોમાં સ્ત્રીને લક્ષ્મી શા માટે કહી છે એ વાત મને આજે સમજાઇ રહી છે. એક તૂ હી ધનવાન જગમેં, બાકી સબ કંગાલ. પ્રત્યુષા, એક સવાલ પૂછું છું આજે. જવાબની ઉતાવળ નથી. વિચાર કરીને આપજો.

હું તમને પ્રેમ કરું છું. તમારી સાથે લગ્ન કરવા ચાહું છું. એક અબજોપતિ ભિખારી તમારી સામે હૈયાનું શકોરું ફેલાવીને ઊભો છે. તમારી પાસે પ્રેમની યાચના કરી રહ્યો છે. ના માંગે યે સોના ચાંદી, માંગે દરસન દેવી! મને તમારી જિંદગીનું દાન આપશો?’ એ રાત્રે પ્રત્યુષાએ ડાયરીનાં પાનાઓ ભરી દીધાં. અંતમાં લખ્યું, ‘કેવો જબરો નીકળ્યો પ્રેયસ?! પોતાને જે કહેવું હતું એટલું કહી નાખ્યું. મારો જવાબ સાંભળવાયે ન ઊભો રહ્યો. કંઇ વાંધો નહીં. હવે પછી જ્યારે મળશે ત્યારે મારો જવાબ આપી દઇશ.’

‘જ્યારે’ મળવાની ઘટનાને વળી વાર જ ક્યાં હતી? બીજે જ દિવસે પ્રેયસ પાછો એની આગળ હાજર થઇ ગયો. ઉઘરાણીવાળો એની લેણી રકમ માગવા માટે આવી ચડે તેમ પ્રેયસ પણ પોતાના સવાલનો જવાબ મેળવવા માટે હાજર હતો. લજજાળુ પ્રત્યુષા શબ્દોમાં તો જવાબ ન આપી શકી, પણ પાંચ વાર તેજ ગતિમાં પાંપણો પટપટાવીને જે કહેવું હતું તે કહી દીધું.

એ રાતની એની ડાયરીમાં આવી નોંધ હતી, ‘હું એક સંસ્કારી માતા-પિતાનું સંતાન છું. હું આજે પ્રેમમાં પડી એ વાતની જાણ મારે મમ્મી-પપ્પાને કરવી જ રહી, પણ મનમાં ડર લાગે છે કે જો પપ્પા ના પાડશે તો હું શું કરીશ! ભલેને ગમે તે થાય, પણ હું પ્રેયસનો સાથ ક્યારેય નહીં છોડું.’

થોડાક દિવસ જવા દીધા પછી પ્રત્યુષાએ હિંમત કરી નાખી. પપ્પાને મોઢામોઢ કહેવાની તો એનામાં હિંમત ન હતી, એટલે એક ચિઠ્ઠીમાં પ્રેયસના નામ સાથે બધી વિગત લખીને એણે કાગળ પપ્પાના હાથમાં મૂકી દીધો. પછી એ કોલેજ જવા માટે નીકળી પડી. સાંજે ઘરે આવી ત્યારે મમ્મી-પપ્પા એની વાટ જોઇને બેઠાં હતાં.

પપ્પાએ પ્રેમપૂર્વક એને સમજાવી, ‘બેટા, આમ તો આ શહેરમાં જમનાદાસ પરીખને કોણ નથી ઓળખતું? પણ મેં દિવસભર મહેનત કરીને ઊંડી તપાસ કરી તો જાણવા મળ્યું કે શેઠજીના ઘરમાં પૈસા તો મબલખ છે, પણ સંસ્કારોની કમી છે. આપણી ને એમની જ્ઞાતિઓ પણ અલગ છે. હું તારા ને પ્રેયસના સંબંધ માટે હા નથી પાડતો. એને ભૂલી જા, દીકરી!’

એ રાત અને એ પછીની ઘણી બધી રાતોએ પ્રત્યુષાની ડાયરીનાં પૃષ્ઠોમાં આવું બધું લખાતું રહ્યું: ‘પપ્પાએ ના પાડી દીધી, પણ પ્રેયસ મને સારો લાગે છે એનું શું? એ માત્ર દેખાવડો છે એટલું જ નહીં, એ વિવેકી, સંયમી અને પ્રેમાળ પણ કેટલો બધો છે! હું તો એની સાથે જ લગ્ન કરીશ.’ બીજા પાના ઉપર: ‘આજે પહેલીવાર એની સાથે ફિલ્મ જોવા ગઇ. ખૂબ ડર લાગતો હતો કે કોઇ ઓળખીતું મને જોઇ જશે તો શું થશે? અંધારામાંયે હું તો પ્રેયસને જ જોયા કરતી હતી.

મારો પ્રેયસ તો પડદા પરના હીરો કરતાંયે વધુ...’ ચાર-પાંચ દિવસ પછીની ડાયરી: ‘આજે ફરી પાછી પપ્પા આગળ જુઠ્ઠું બોલીને પ્રેયસની સાથે રખડવા નીકળી પડી. પપ્પાને છેતરતાં મને દુ:ખ તો બહુ થાય છે, પણ શું કરું?’ પંદર દિવસ પછીનું પાનું: ‘આજે ફરી પાછી પપ્પા-મમ્મી પાસે જુઠ્ઠું બોલી... પ્રેયસ મને હાઇ-વે પરની હોટલમાં લઇ ગયો... બંધ રૂમમાં બે કલાક એની સાથે... પછી હું રડી પડી, પણ પ્રેયસે મને એવું કહીને છાની રાખી કે- ‘ગાંડી! એમાં શું થઇ ગયું? આપણે લગ્ન તો કરવાનાં જ છીએ ને! પહેલાં કે પછી, બધું સરખું જ છે ને?’ મને એની વાત સાચી લાગી. પ્રેયસ કેટલો સારો છે?!’

પૂરા બે વર્ષ આમ ચાલતું રહ્યું. આખરે એક દિવસ ‘બહેનપણીને મળવા જાઉં છું’ એમ કહીને પ્રત્યુષા ભાગી ગઇ. રાત સુધી ઘરે પાછી ન આવી ત્યારે એનાં મમ્મી-પપ્પાને ખબર પડી કે કુંવરી પ્રેયસની જોડે પરણી ગયાં છે.

આજે એ વાતને પાંચ વર્ષ થઇ ગયાં છે. પ્રત્યુષા એક દીકરાની મમ્મી બની ચૂકી છે. ડાયરી લખવાની એની આદત હજુ પણ છુટી નથી. ફરક માત્ર એટલો પડ્યો છે કે રોજ રાતે લખાતું લખાણ હવે બદલાઇ ગયું છે. હવે પ્રત્યુષા લખે છે: ‘આ ઘરમાં સમૃદ્ધિ તો છે, પણ સુખ નથી કારણ કે અહીં વસતા માણસોમાં સંસ્કારિતા નથી. પ્રેયસ પાસે પાંચ ગાડીઓ છે, પણ રોજ એની ગાડીમાં અલગ-અલગ જાતનાં લેડીઝ પર્ફ્યૂમની ‘સ્મેલ’ આવે છે.

ક્યારેક એની હુંડાઇ વનૉમાંથી અજાણ્યો દુપટ્ટો મળી આવે છે, તો કદીક એની નિસ્સાન કારમાંથી હીરાજડિત હેયરપિન હાથ લાગી જાય છે. જો હું સવાલ પૂછું છું તો એનો જવાબ હોય છે-’ ‘હવે છાની-માની ઘરમાં પડી રહે ને! અમારા ખાનદાનમાં તો આવાં લફરાંની નવાઇ જ નથી. ધનવાન પુરુષો પાસે રૂપાળી સ્ત્રીઓ સામે ચાલીને આવતી હોય તો એને ના શા માટે પાડવી? તેં પણ પૈસા જોઇને જ મારી સાથે લગ્ન કર્યા છે ને!

નહીંતર તારાં મમ્મી-પપ્પા તો ના જ પાડતાં’તાં ને?’ કલમમાંથી ટપકતા અક્ષરો અને પ્રત્યુષાની આંખોમાંથી પડતાં અશ્રુઓની ભેળ-સેળ થઇ જાય છે અને ડાયરીના પાના પર એક ચીસ જેવો સવાલ ઊઠે છે: હે ભગવાન, મેં આ શું કરી નાખ્યું? આવા દૈત્ય જેવા પુરુષ માટે હું બે વર્ષ લગી મારાં પવિત્ર મા-બાપ આગળ જુઠ્ઠું બોલતી રહી? હું ઇચ્છું છું કે સંસારની કોઇ દીકરી આવી ભૂલ ન દોહરાવે.’‘

by Dr.Sharad.

 

પ્રેરક સુવાક્યો

1. પરમ સત્ય નું અસ્તિત્વ હૃદય માં છે. જે વિચાર હૃદય થી રહિત વહે તેને જાણવા માટે હૃદયમાં જ તદ્રુપ થઇ જવું જોયએ.

2. તર્ક નું સત્ય નહિ પણ આત્મા ના મનોમંથનમાંથી જન્મેલું સત્ય જ પૂર્ણ સત્ય છે.

3. સત્યોનો સૌથી શક્તિશાળી મિત્ર છે સમય .

4. સત્યનો સૌથી શક્તિશાળી દુશ્મન છે પૂર્વગ્રહ.

5. સત્ય એ રીતે બોલવું જોયએ કે તે અપ્રિય ના લાગે.

6. દરેક માનસ અજ્ઞાની છે, પણ દરેક નું અજ્ઞાન જુદી જુદી જાતનું હોય છે.

7. આપને જેમ વધુ જાણતા જઈએ છીએ તેમ તેમ આપણ ને આપણાં અજ્ઞાન નું વધુ ને વધુ જ્ઞાન થતું જાય છે.

8. જો તમે બીજાની ભૂલો માફ કરશો તોજ ઈશ્વર તમારી ભૂલો માફ કરશે.

9. મળેલા ધન થી જે સંતુષ્ટ છે તેને માટે સ્વર્ગ અહીં જ છે.

10. આપણે જન્મ લઈએ ત્યાર થી મૃત્યુ પોતાનો હક નોધાવી દે છે.

11. જિંદગી એટલે મુલતવી રહેલું મૃત્યુ.

 

કેહવત બોધ

1. કીડી ને કણ ને હાથી ને મણ.

2. કાખમાં છોકરું ને ગામમાં ધમાધમ.

3. કાગ ને બેસવું ને ડાળ નું પડવું.

4. કાગડો દહીંથરું લઇ ગયો.

5. કરે તેવું પામે.

6. કુંભાર કરતા ગધેડા ડાહ્યા.

7. કમળો હોય તેને બધું પીળું જ દેખાય.

8. કાળ જાય ને કેહવત રહી જાય.

9. કરવા ગયા કંસાર ને થઇ ગઈ થુલી.

10. કર્મ કર્યાં તેને કામણ કર્યાં.